Όταν πάγωσε ο Βόσπορος, Μαίρη Μαγουλά, εκδόσεις Μεταίχμιο.

Το νέο βιβλίο της Μαίρη Μαγουλά Όταν πάγωσε ο Βόσπορος που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο μας ταξιδεύει όπως  λέει και ο τίτλος του στον Βόσπορο το μακρινό 1929 και μας φέρνει μέχρι το 1954.
Το 1929 ήταν μια από τις πιο παγωμένες χρονιές που έζησε η Κωνσταντινούπολη. Η Μαύρη θάλασσα παγώνει και κομμάτια πάγου κατακλύζουν τα στενά του Βοσπόρου… Η αμαξοστοιχία Simplon-Oriant-Express κάνοντας το δρομολόγιο Παρίσι Κωνσταντινούπολη παραμένει εγκλωβισμένη ύστερα από μια σφοδρή χιονοθύελλα στην μέση του πουθενά. Οι επιβάτες της όμως από ένα καπρίτσιο της μοίρας θα βρεθούν άρρηκτα δεμένοι μεταξύ τους. Τους χωρίζουν πολλά άλλα αυτά που τελικά τους ενώνουν είναι πολλά περισσότερα. Ανεξάρτητα από το κοινωνικό, οικονομικό, θρησκευτικό ή πολιτιστικό τους υπόβαθρο οι άνθρωποι αυτοί θα διασταυρωθούν ξανά και ξανά  στην πορεία της ζωής τους και πάντα θα έχουν σαν σημείο αναφοράς την χρονιά που πάγωσε ο Βόσπορος. 

Δύο κορίτσια που θα αφεθούν από τις οικογένειες τους στα σκαλιά της εκκλησίας θα γίνουν οι συνδετικοί κρίκοι που θα ενώσουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τους επιβάτες αυτούς και θα γίνουν η αφορμή να μάθουμε την ιστορία τους, την Ιστορία του Ελληνισμού στην Κωνσταντινούπολη, να ταξιδέψουμε, να νοσταλγήσουμε και να πονέσουμε για τις χαμένες αυτές πατρίδες.  Θα ήθελα να μιλήσω για τους ήρωες του βιβλίου ξεχωριστά για τον καθένα, αλλά κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατον καθώς είναι ένα πολυπρόσωπο βιβλίο.  Όλοι οι ήρωες έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Όλοι βάζουν το λιθαράκι τους να αποκαλυφθεί η αλήθεια και να φτάσουν αυτά τα κορίτσια στην λύτρωση… Άλλους ήρωες τους αγαπάς άλλους όχι απαραίτητα… δεν άλλωστε πάντα αυτό το ζητούμενο..

Η υπόθεση της ιστορίας θα έλεγα είναι αρκετά πρωτότυπη. Εγώ τουλάχιστον δεν είχε τύχει να διαβάσω κάτι ανάλογο. Η συγγραφέας με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη φαίνεται ότι έχει αγάπη για αυτήν την πόλη. Μας ταξιδεύει με τις περιγραφές της στα στενά του Βοσπόρου, μας ξεναγεί στις διάφορες συνοικίες, μας συστήνει ανθρώπους, Χριστιανούς και Μουσουλμάνους που καταφέρνουν να συνυπάρξουν με μια σχετική αρμονία. Την συγγραφέα την ήξερα και από άλλα της βιβλία και έτσι η ταξιδιάρικη γραφή της μου ήταν γνωστή… Και σε αυτό το βιβλίο κατόρθωσε να με κάνει να ταξιδέψω, να αγαπήσω τους ήρωές της, να νοιώσω την αγωνία τους αλλά και τον πόνο που ένοιωθαν. Ο λόγος της απλός στρωτός, μας ξεδιπλώνει όλα τα γεγονότα και μας αφήνει να απορούμε στο τέλος με τα παιχνίδια που σκαρώνει η ίδια η ζωή… Τελικά ποιος πρέπει να ονομάζεται γονιός; Αυτός που γεννάει ένα παιδί και δεν μπορεί να το μεγαλώσει και το εγκαταλείπει ή αυτός που το παίρνει και με στερήσεις και πολύ αγάπη  το μεγαλώνει; Και το παιδί; Τι θα πρέπει να κάνει το ίδιο όταν θα μάθει την αλήθεια; Η εγκατάλειψη των δυο κοριτσιών από τις οικογένειες τους στην ιστορία του βιβλίου είναι σίγουρο ότι θα γεννήσει στους αναγνώστες τέτοια ή παρόμοια ερωτήματα…Οι απαντήσεις βέβαια εναπόκεινται στην προσωπική κρίση του καθένα. Τα κίνητρα δεν είναι ποτέ σαφή…

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Κωνσταντινούπολη 1954. Ο Βόσπορος, ύστερα από είκοσι πέντε χρόνια, ζει και πάλι ένα σπάνιο φυσικό φαινόµενο. Η Μαύρη θάλασσα παγώνει όπως και το 1929, και τις βραδινές ώρες, κοµµάτια πάγου αρχίζουν να κατακλύζουν τα στενά του. Η ταχεία αµαξοστοιχία Simplon-Orient-Express, αναχωρεί για το Παρίσι. Κάποιοι από τους επιβάτες του είχαν βρεθεί και τότε στην ίδια αµαξοστοιχία, στη διαδροµή από το Παρίσι στην Κωνσταντινούπολη, παραµένοντας για µια εβδοµάδα εγκλωβισµένοι, από µια σφοδρή χιονοθύελλα, στη µέση του πουθενά. Τι τους συνδέει αλλά και τι τους χωρίζει; Τι στοιχειώνει και τι πλέκει τις ζωές τους;

1929-1954. Με φόντο τον µαγευτικό Βόσπορο, σηµείο αναφοράς του βιβλίου αλλά και συνδετικό κρίκο όλων των ηρώων της ιστορίας, πλούσιων και φτωχών, Ρωµιών, Αρµένιων, Εβραίων, Τούρκων, Λεβαντίνων αλλά και ξένων, περιδιαβαίνουµε στους δρόµους της ξεχωριστής αυτής πολιτείας, µε την απαράµιλλη µοναδική οµορφιά, παρακολουθώντας τις ζωές τους στην πλεύση του χρόνου, σε µια πορεία που εξελίσσεται πάνω στο ιστορικό υπόβαθρο της εποχής. Ανάµεσά τους και δυο βρέφη, δυο κορίτσια, που εγκαταλείπονται από τους γονείς τους, την ίδια παγωµένη µέρα του 1929 στα σκαλάκια της Αγίας Τριάδας του Σταυροδροµίου. Ποια θα είναι η µοίρα τους, ποιες οι επιλογές τους και σε τι δρόµο θα τα οδηγήσουν;

Ένα µυθιστόρηµα, παράθυρο ανοιχτό στον κόσµο των αντιλήψεων και των συναισθηµάτων των κατοίκων της Πόλης, του τόπου της διασταύρωσης φυλών, πολιτισµών, αρωµάτων, γεύσεων και ονείρων, καθώς και στον ρόλο που έπαιξε αυτή στο χτίσιµο της ταυτότητάς τους. Μόλις άρχιζε να νυχτώνει. Βαπόρια ανεβοκατέβαιναν τον Βόσπορο και η σκέψη της Κλειώς φτερούγιζε στα περασµένα, στα θαµµένα στο βάθος του χρόνου πρόσωπα, που ζωντάνευαν κι έρχονταν τώρα κοντά της.

Λίγα λόγια για την συγγραφέα: